Mijn dochter heeft een toets bij gym. Het gaat over spiergroepen, hoe je die traint, over hartslagen en vetbranding. Eerder heeft ze al een work out moeten verzinnen die de juiste spieren versterkt voor de sporten die zij doet: tennis en volleybal.
Het is samen de afsluiting van een blok gymmen in de sportschool van school. In een paar weken heeft de klas geleerd hoe je al die martelwerktuigen veilig gebruikt. Hoe je je spieren traint, en hoe je conditie. Wanneer je vet verbrandt, wanneer niet. Met hartslagmeters werd bijgehouden hoeveel minuten je intensief bewoog tijdens de les, en hoeveel op een iets rustiger tempo.
Het volgend blok is basketbal, en dan draait alles om hoe je een sportteam organiseert. Mijn dochter is dan de manager van een teampje van vier, zij organiseert alle organisatorische dingen rond de lessen. Dus was ze van de week al druk bezig om de outfit voor het team te regelen. Ook is ze de contactpersoon voor de docent voor het hele team. Daarnaast is er een trainer, die de opdrachten uitlegt, een coach, die feedback geeft en een mediapersoon, die een teamlogo en een promotievideo maakt. Die rollen hebben ze zelf mogen kiezen, je kan dus doen wat je interessant vindt. Iedere les zit het team van vier bij elkaar om de doelen van de training van vandaag te bespreken. Eerste doel is hun layup aanzienlijk te verbeteren. Met om de dag anderhalf uur gymles moet dat lukken.
Gym is op onze internationale school hier in Korea een vak. Een écht vak, met inhoud. Waarbij volop op techniek wordt getraind. Waarbij je daadwerkelijk leert sporten. Ja, ik weet dat gym in Nederland ook een vak is, maar hier is het echt van een heel andere orde. En daar wordt het zoveel leuker en interessanter van.