“Ik ben Esther.” Ik krijg een hand. “Ik wil een keer bij je langskomen. Ik ga deze zomer naar Nederland op vakantie.” Nee maar. Operatie Stroopwafel werpt weer eens vruchten af. Ik zeg dat ze van harte welkom is.
Operatie Stroopwafel Read More »
Deze week was het Spirit week op de school van de kinderen: elke dag een klein verkleedpartijtje met een thema. Op maandag bijvoorbeeld moest iedere jaargang in een eigen kleur naar school komen, dat leverde een soort regenboog op. Woensdag kon je verkleed als je favoriete meme. Maar met afstand de meest fascinerende dag was
MIT, Columbia of Princeton – welke trui trek jij aan? Read More »
Mijn dochter heeft een toets bij gym. Het gaat over spiergroepen, hoe je die traint, over hartslagen en vetbranding. Eerder heeft ze al een work out moeten verzinnen die de juiste spieren versterkt voor de sporten die zij doet: tennis en volleybal.
Als gym een echt vak is Read More »
Waar we normaal vanaf onze vijftiende verdieping de stad zien liggen, zien we nu niets dan mist. De ochtend ligt grauw op ons te wachten. Buiten blijkt de lucht dik, alsof je hem kan snijden. Je ruikt hem ook. Na de boodschappen voel ik mijn longen. Dus dit is smog. Echte smog.
Lucht om te snijden Read More »
En zo heb je na twee weken rennen en wennen alweer wat routine in een compleet nieuw leven. De was loopt, de kinderen zijn naar school, de zon schijnt. Het hotelontbijt kent geen geheimen meer, de route naar de supermarkt is al ingesleten.
Vaste paadjes in de mierenhoop Read More »
De zomer is voorbij en nu is de trein echt op stoom. Verzekering, belasting, makelaar, inentingen, verhuisbedrijf, energielabel; elke dag is er wel iets wat gedaan moet worden. Of eigenlijk, wat vóór ons gedaan moet worden.
Volle vaart vooruit Read More »
“Levensbeschouwing wordt bijvoorbeeld een probleem.” Ik hang aan de telefoon met de afdelingsleider VWO bovenbouw van de Eindhovense school van de kinderen. En nu blijkt godsdienst een van de dingen die in 2027 de terugkeer van mijn dochter in 5 VWO lijkt te gaan dwarsbomen.
Beren op de weg: het Nederlandse curriculum levensbeschouwing Read More »
“Welkom, fijn dat je er bent.” Dat is de stadsspreuk van Eindhoven, maar hij past hier ook goed – als oud-inwoner van Eindhoven mag ik hem ook te pas en te onpas gebruiken, vind ik zelf. Ik ben Anouck Vrouwe, en je bent nu op mijn website.
Hallo. Ik ben Anouck Vrouwe. Read More »
Het lastigst aan twee jaar weg, lijkt me terugkomen. Vooral voor de kinderen. De oudste komt halverwege de vijfde terug – de vraag is of dat zomaar kan, met gemiste tentamens. Dat zoeken we nu uit.
Wil je een school mét, of zonder tennisbaan? Read More »
Ons lijkt het leuk, een tijdje naar Korea. Het voelt ook als een compleet verzorgde reis: het werk van Jeroen regelt een huis, een auto, de verzekeringen, het visum en de school daar. Je moet wel zelf koken, en een telefoonabonnement regelen, maar verder ligt het bedje gespreid op ons te wachten.
“Nee! Moet dat van je baas?” Read More »
