Ons lijkt het leuk, een tijdje naar Korea. Het voelt ook als een compleet verzorgde reis: het werk van Jeroen regelt een huis, een auto, de verzekeringen, het visum en de school daar. Je moet wel zelf koken, en een telefoonabonnement regelen, maar verder ligt het bedje gespreid op ons te wachten.
Maar niet iedereen ziet dat zo. Sommige mensen zien vooral het verre en het onbekende. Ze vinden het zielig dat we onze kinderen uit hun vertrouwde omgeving ontvoeren (vind ik ook). “Moet dat van je baas?”, vroeg een tante met verschrikte ogen. Nee, dat willen we zelf. Al heel lang lijkt ons dit een prachtig avontuur. En nu mogen we van de baas. We vertrekken in januari 2025, naar Korea, voor twee jaar. “Zo lang?” Ja, zo lang.
Naar welk Korea gaan jullie, vragen mensen ook. Naar Zuid-Korea natuurlijk, niet naar Noord. Het avontuur moet immers wel leuk blijven.