Het lastigst aan twee jaar weg, lijkt me terugkomen. Vooral voor de kinderen. De oudste komt halverwege de vijfde terug – de vraag is of dat zomaar kan, met gemiste tentamens. Dat zoeken we nu uit.
Over de overgang naar de nieuwe school in Korea maak ik me minder zorgen: als internationale school zijn zij immers gewend om met niveauverschillen om te gaan. We krijgen van Edufax, het Nederlandse bureau dat helpt bij het regelen van het onderwijs, vast twee mogelijke internationale scholen doorgestuurd. Een wat kleinere, dicht bij het werk, en een wat grotere ietsjes verder weg. Hoe kies je dan? De een is christelijk, de ander niet, de een volgt het Britse onderwijssysteem, de andere het Amerikaans, op de een zitten vooral Aziaten, ook veel Koreanen, de andere is gemengder, de een heeft een tennisbaan, de ander niet.
Welke het ook wordt, ze zien er beiden fijn uit. Klassen van maximaal 20 leerlingen, een zwembad, basketbalveld en allerhande clubjes waar je sport of theater kan doen. Er wordt gebakken, er zijn wiskundeclubs. Mij lijkt het wel wat. zo’n school. De lessen zijn van 8 tot 3, daarna is er tot 5 uur tijd voor al die leuke dingen. Waar we bij het uitzoeken van een middelbare school in Nederland allerhande open dagen hebben bezocht, moeten we het nu doen met twee websites. Veel maakt me dat niet meer uit nu beide keuzes uitstekend lijken te zijn.
